Het Kalergi Plan – boekbespreking Praktischer Idealismus

Een term die veel rondgaat onder tegenstanders van immigratie/multiculturele samenleving is het zogenaamde “Kalergi-plan”. Dit is een vermeend plan om Europese volken door migratie en rassenmenging te “vervangen” door hybriden van Aziatische/Afrikaanse komaf, vernoemd naar de schrijver Richard Coudenhove-Kalergi (1894-1972), die gezien wordt als een van de oervaders van Europese eenwording. Hij was zelf van gemengde komaf: Japans-Oostenrijks.

De theorie van dit plan is gebaseerd op het boek wat Kalergi schreef: “Praktischer Idealismus”, en dan in het bijzonder op een paar citaten. Volgens wikipedia is het Kalergiplan een “antisemitische, extreemrechtse, blank-nationalistische complottheorie” en zijn deze citaten uit hun context gehaald. Ik besloot om de proef op de som te nemen en het boek “Praktischer Idealismus” zelf te lezen. Het is in het Duits leesbaar op internet en een Engelse vertaling is via eBay te bestellen.

Praktischer Idealismus

Het boek werd door mijnheer Coudenhove-Kalergi geschreven in 1925, de 1^e Wereldoorlog nog vers in het geheugen. Het boek bestaat uit ruwweg drie delen: Over adel, “Excuus van technologie”, en pacifisme. Het boek is geschreven als een verzameling korte essays en leest vrij makkelijk weg. In het eerste deel “Adel” worden allerlei dichotomieën beschreven. Zoals tussen stedeling en plattelander, intellectueel en edele, Christen en Heiden, Noorderling en Zuiderling, Aziaat en Europeaan. Veelbetekenende tegenstellingen, maar ook enigszins triviale zoals het verschil tussen de Engelse gentleman en de Franse “Bohemian” – respectievelijk terug te voeren tot de Romeinen en de Grieken. Ook over de aard van Duitsers wordt veel gespeculeerd.

Het boek leest interessant weg. Er worden theorieën geponeerd die ironisch genoeg tegenwoordig als “politiek incorrect” zouden gelden. Zo doet de auteur stellige beweringen over rassen: De Europese volken zouden zijn geëvolueerd om hard te werken, daar zij altijd een gevecht aan moesten gaan met koude en honger. Dit heeft geleid tot een verschil in mentaliteit tussen Noordelijke en meer Zuidelijke volken. De Europese instelling is hierdoor actief, strijdlustig en innovatief geworden en heeft een vijandige houding tot de natuur; dat terwijl men in Zuid-Oost Azië bijvoorbeeld zich meer verbonden voelt met de natuur en een meer contemplatieve, rustigere attitude heeft. Dit is dus volgens Kalergi te verklaren aan de hand van het fysieke milieu.

Soms komen er verrassende theorieën uit, zoals over het Christendom. Volgens Kalergi is het Christendom een religie die nederigheid, compassie, zachtheid en naastenliefde hoog in het vaandel heeft staan tegenover gedrevenheid, moed, grootsheid, vrijheid, faam, kracht en eer waar heidendom voor staat. Die laatste reeks waarden associeert Kalergi dus met Europeanen en de eerste, dus het Christendom, met Aziaten. Hij vindt dan ook dat een heidense Chinees “Christelijker” is dan een Christelijke Duitser of Italiaan.

De reden dat in Europa toch het Christendom heerst is dat het nodig was in de overbevolkte verstedelijkte bevolking. Daar zouden heidense waarden immers maar tot anarchie leiden.

Door het hele boek heen heeft Kalergi een positieve, instrumentele kijk op de “Revolutie”. Socialisme ziet hij als deel van een Christelijke moraal – overigens zijn volgens hem het socialisme en het Christendom met haar moraal Joodse uitvindingen (over Joden later meer). Er wordt vaak gespeculeerd waarom er hier of daar wel of niet de Revolutie plaats heeft gevonden – in Duitsland werd dit in 1919 afgewend bijvoorbeeld. Het is frappant dat Kalergi de socialistische/communistische revolutie – die in Rusland in 1917 had plaatsgevonden met geweldige bloedbaden tot gevolg en in de rest van Europa dito dreigde – zo positief beschouwt. In het boek ziet hij communisme/socialisme als een logische volgende stap in de ontwikkeling van Europa.

Wat betreft het “Kalergi-plan” wordt het interessant vanaf pagina 26. Hier wordt nog een interessant onderscheid gemaakt wat Kalergi’s obsessie lijkt: tussen inteelt en rassenmenging. Rurale volken doen meer aan inteelt, stedelingen zijn juist meer gemengd. Dit leidt, aldus Kalergi, in het geval van de “intelers” tot loyaliteit, gevoel voor familie, koppigheid, consistentie en een smalle horizon. Rassen mengen heeft tot gevolg dat in veel mindere mate wereldbeeld en vooroordelen worden doorgegeven aan volgende generaties en leidt tot een minder sterk karakter, minder sterke wil, inconsistentie maar ook minder vooroordelen, en meer veelzijdigheid en objectiviteit.

Rassenmenging heeft tot gevolg dat men meerdere zielen heeft, wat tot een complexe, diverse persoonlijkheid leidt en waardoor men meer twijfelt, relativeert, sceptisch is. Alle helden uit het verleden waren volgens Kalergi “inteeltvolk”: zij wisten duidelijk wat ze wilden en hadden geen last van twijfel, gespleten persoonlijkheid et cetera.

Inteelt sterkt het karakter, maar maakt het intellect zwakker, aldus Kalergi. De “rassenmengers” blijven daarentegen te veel in hun gedachten hangen. Ze zijn minder daadkrachtig hoewel dus slimmer. Een ideale combinatie van rassen mengen en inteelt zou dus tot de ideale persoon moeten leiden: de scherpste geest met het sterkste karakter.

Goed, het bovenstaande is volgens Wikipedia dus de “context” waarin we het meest besproken citaat moeten zien. Zo letterlijk mogelijk vertaald staat er:

“De mens van de toekomst zal van gemengd ras zijn. Hedendaagse rassen en kastes zullen ten prooi vallen aan de toegenomen overwinning op ruimte, tijd en vooroordeel. Het Euraziatische-Negroïde ras van de toekomst, gelijkend in haar kenmerken op de oude Egyptenaren, zullen de diversiteit van volken vervangen met een diversiteit aan “persoonlijkheden”.”

Het gaat verder:

“Volgens de erfelijkheidswetten groeit variatie van de nakomelingen uit de variatie van de voorouders, en uniformiteit van nakomelingen uit uniformiteit van de voorouders. In één-ras families lijken kinderen op elkaar: omdat allen een gemeenschappelijk familie type vertegenwoordigen. In families van gemengd ras zien kinderen er verschillend van elkaar uit: ieder vormt een nieuwe variatie van de diverse ouderlijke en voorouderlijke elementen.

Vervolgens noemt hij de Russen als voorloper van een wereldwijd gemengd ras als een mengeling van Slavische, Tartaarse en Finse genen. De tegenhanger hiervan is de geïsoleerde Brit, die dan ook het sterkste karakter en wil heeft.

Hoe dan ook is het gemak opvallend waarmee Coudenhove-Kalergi over rassen praat en het verdwijnen daarvan. Op een zelfde manier praat hij later over democratie, wat maar als een soort transitiefase wordt beschouwd en vanzelf zal verdwijnen en plaats zal maken voor een nieuwe “adel”, aristocratie: de Joden, die hij ziet als het “intellectuele meesterras”. Hier snijden we aan een andere controverse van Kalergi. Doorheen het hele boek wordt over Joden gesproken als superieur denkend volk, wat Europa dient te leiden.

Het is consistent met zijn eerdere theorieën: Joden zijn een ras met gemengde voorouders, maar hebben ook een sterke neiging tot inteelt. Dit maakt hen het perfecte optimum. Daarnaast zijn Joden extra slim geworden doordat ze door de eeuwen heen zo vervolgd zijn geweest – de slimsten hebben dat juist overleefd en hun genen doorgegeven.

Over Joden wordt vaak de loftrompet gestoken: ze staan boven alle andere nationaliteiten, ze bevatten heroïsch martelaarschap, revolutionaire kracht, liefde voor rechtvaardigheid en compassie, creëerden de Christelijke wereld en staan nu bovenaan de socialistische, hebben Europa meer rijkdom gegeven dan enig ander volk, superieure geest. Kortom, niets dan lof.

Er moet overigens wel bij gezegd worden dat de toekomst ook “niet Joods” zal zijn. De rassen en klassen zullen verdwijnen, de persoonlijkheden blijven bestaan. De Joden zullen zich voortplanten met de top van de Europese niet-Joden.

“Excuus van technologie”

In het tweede deel “Excuus van technologie” wordt het idee besproken dat er voor vooruitgang zowel een technologische als een ethische kant van de medaille is. Met alleen technologische vooruitgang is het resultaat een slachtpartij zoals WO1. Met alleen ethische vooruitgang worden de eeuwige vijanden honger en koude niet overwonnen.

Volgens Kalergi was het een fout van de mens om ooit naar het koude noorden te migreren. Hierdoor is de mens haar vrijheid kwijtgeraakt. In het koude overbevolkte noorden is naast technologie ook een sterke staat nodig. Hij heeft het materialistische ideaal dat er ooit genoeg welvaart zal zijn dat de mens weer vrij is – en dat er nu een soort tussenfase gaande is – ten tijde van wanneer hij het boek schreef. Deze fase is afschuwelijk voor de mens: hij is geen dier meer, maar ook nog geen mens aangezien de natuur nog niet helemaal overwonnen is – maar daar wordt dus naartoe gewerkt.

Kalergi ziet dus een materialistische utopie voor zich, waarin de Europeaan weer mens wordt en geen slaaf meer is binnen het destijds gangbare economische systeem. “De vrije en creatieve component van arbeid zal groter worden dan het automatische mechanische”. Deel van deze utopie is ook dat men gezonder zal wonen: in het buitengebied, met tuinen, frisse lucht etc.

Verder gaat hij in dit deel op de dichotomie Azië-Europa in. Azië’s grootsheid zit hem in haar ethiek, die van Europa in haar technologie. Azië associeert hij met ethiek, femininiteit, kalmte en spiritualiteit tegenover een energiek, naar buiten gericht, masculien, heroïsch en technologisch Europa.

Ook het verschil tussen Noord en Zuid wordt uitgelicht: De winter heeft Europeanen steeds bleker en sterker gemaakt, in het bijzonder het ras met blond haar. Hierdoor hebben Europeanen een superieure gezondheid. Ook op andere continenten is het noordelijke ras het sterkst en slimst. Koude vraagt om actie, de hitte doet dat mensen juist tot een minimum beperken.

China zit met haar gematigde klimaat tussen het noorden en zuiden in. Haar cultuur is dan ook het meest harmonieus omdat deze de juiste balans heeft gevonden tussen kalmte en activiteit. Hetzelfde geldt voor het oude Griekenland. Echter stelt Kalergi ook dat Europa trouw moet blijven aan haar heroïsme en rationalisme. Hij ziet het dan ook als taak van Europa aan de hele wereld om “technologische bevrijding” te brengen.

In het deel “Emancipatie” neemt deze manier van denken weer een bijzondere wending. Hij stelt dat in het verleden de Aziatische geest Europa domineerde met het Christendom, maar dat nu “blanke en gekleurde Europeanen de wereld overheersen”. De ontwikkeling van de Orient leidde juist tot haar destructie en triomf van de “gele Europeaan”. Hij stelt dus dat de “emancipatie van Aziaten” betekent dat ze worden opgenomen in het Europees-Amerikaanse arbeidsleger in haar oorlog van technologie. Ook dit is een tussenfase – uiteindelijk zal Azië weer feminien, kalm etc. worden als deze “oorlog gewonnen” is. Hetzelfde beweert hij overigens over vrouwen: De emancipatie van de vrouw heeft juist femininiteit verwoest en tot “mannen” van beide sekses geleid, aangezien ook vrouwen in het arbeidsleger zijn opgenomen.

Kalergi staat, als gezegd, over het algemeen vrij positief tegenover de Russische revolutie. Van haar fouten moet men leren. Kapitalisme en communisme kunnen eigenlijk beter samenwerken, aangezien ze twee gemeenschappelijke vijanden hebben: niet de tsaar of de aristocratie, maar honger en koude. Communisme heeft een paar voordelen, zoals dat er efficiënt beslissingen genomen kunnen worden en er geen energie verspild raakt aan onderlinge concurrentie en reclames. Het heeft echter ook het een en ander te leren van kapitalisme, wat overigens zal wegsterven omdat het ethisch gezien tekortschiet. Hij ziet echter wel in dat het tot een veel hogere levensstandaard leidt dan communisme.

Volgens Kalergi heeft Europa ethiek nodig, anders belandt ze in oorlog na oorlog. De ethische ontwikkeling moet de technologische bijbenen. Technologie moet volgens hem een ethisch doel dienen. Hetzelfde geldt voor wetenschap, kunst en politiek: dit zijn geen doelen op zich.

Pacifisme

In het laatste deel over pacifisme wordt een kritische beschouwing pacifisme gegeven en waarom deze beweging tot dusver heeft gefaald. Kalergi ziet pacifisme als noodzakelijk voor het overleven van Europa: zonder vrede “vinden Chinese archeologen over 300 jaar de Europese resten op de begraafplaats”. Het probleem van het pacifisme is dat het geen sterke geïnstitutionaliseerde beweging vormt, geen “kerk”. Vrede moet gehandhaafd worden door een “internationale organisatie”, met gemeenschappelijke symbolen en verenigd leiderschap.

Nu is het probleem dat de pacifisten hun politiek te ‘pacifistisch’ voeren. Zij moeten het volgens Kalergi meer Machiavelliaans aanpakken. Verder maakt hij onderscheid tussen het pacifisme van Genève en dat van Moskou. Het eerste wil vrede bewaren door te ontwapenen en een toekomstige oorlog voorkomen, het laatste wil een “internationale explosie versnellen om vrede veilig te stellen voor de toekomst” – kortom een soort “war to end all wars”. Een middenweg is “evolutionair pacifisme”: een geleidelijke erosie van “nationale en sociale onderdrukking” terwijl de vrede bewaard blijft.

Kalergi uit zijn zorgen over een eventuele nieuwe Europese oorlog: de verliezer zou voor eeuwig vernietigd zijn, en de winnaar zou “dodelijk verwond” uit de strijd komen. Geen slechte voorspelling mijns inziens, de tweede wereldoorlog in acht genomen. Verder wordt de Sovjet-Unie wel degelijk als een dreiging voor Europa gezien. Oplossing hiervoor is het “Pan-Europese programma” Dit houdt het volgende in:

1. intra-Europese vrede door een garantiepact, douane-unie en “bescherming van minderheden”

2. Vrede met Rusland veiligstellen door een “Pan-Europese alliantie” inhoudende wederzijdse erkenning, non-interventie, garantie van grenzen, gemeenschappelijke ontwapening, economische samenwerking en verminderen van “sociale onderdrukking”

3. Vrede veiligstellen met Groot-Brittannië, Amerika en Oost-Azië door middel van arbitrageovereenkomsten en regionale hervorming van de Volkerenbond.

Een andere strategie voor vrede die wordt gepropageerd is het aan de ene kant vastleggen van bestaande grenzen en aan de andere kant het geleidelijk elimineren van grenzen. Ook licht hij wat propagandamethoden uit: de Europese “oorlogsinstincten” moeten gekanaliseerd worden in bijvoorbeeld sport, maar ook tegengegaan worden door tegengestelde instincten aan te sterken. Zo moet er gepropageerd worden dat naties met elkaar strijden in wetenschappelijke, artistieke en technologische prestaties. Overigens moet het “vechtinstinct” wel behouden blijven; zo niet is dat het “einde van de cultuur”.

Kalergi pleit uiteindelijk voor een nieuw heroïsme. Het strijden voor vrede moet als heldendaad worden gezien, in plaats hoe het destijds negatief werd beoordeeld. De leiders van Europa moeten actieve pacifisten zijn, die oorlogen voorkomen met actieve interventie.

Beschouwing

Het boek “Praktisch Idealisme” leest vrij eenvoudig weg. Er staan soms leuk gevonden theorieën in, al is het zo nu en dan een beetje middelbare school niveau of gewoon complete luchtfietserij.

De stijl van het boek is elitair, wat nogal afstotelijk is. Het lijkt de auteur alleen maar te gaan om zijn (m.i. naïeve) ideaal van vrede en materiële welvaart. Traditie, religie en volk worden niet als doel gezien maar enkel als middel of obstakel naar Kalergi’s gedroomde heilstaat. Zo ziet hij bijvoorbeeld de rurale bevolking als zeer onwillig tegenover de revolutie. Voor Kalergi zou dat geen reden zijn om er dan maar van af te zien, maar wel om rekening te houden met dit gegeven binnen het plan, en een strategie te verzinnen hoe ermee om te gaan. De mens en het volk worden niet centraal gezet maar zijn onderdeel van zijn plan.

Wat betreft de theorie van het “Kalergi-plan”: naar mijn interpretatie is er niet per se een plan om Europese volken uit te roeien door rassenmenging. Er staat een aantal keer expliciet in dát dit gaat gebeuren (bladzijde 84: “De Europeanen zullen over 10.000 jaar allang uitgestorven zijn, maar men zal dan wel op ze terugkijken als de oervaders van de technologische revolutie en hen zal eren als redders”) – en Kalergi lijkt hier uitsluitend positieve associaties mee te hebben – alsnog wordt er niet echt een plan beschreven hoe dit dan precies plaats zou moeten vinden.

Er wordt niet gerefereerd aan massamigratie die zou moeten plaatsvinden, of hoe er zoveel mogelijk aangestuurd kan worden op rassenmenging of een dergelijk concreet plan.

Het kleine aantal alinea’s dat aan dit thema gewijd wordt en het ontbreken van een plan, doen af aan de theorie van het “Kalergi-plan”. Waar we echter niet omheen kunnen is dat Kalergi uitgebreid erop ingaat dat mensen van gemengd ras volgens hem slimmer zijn, en, belangrijker in deze context: een minder sterke wil hebben. Dit is een belangrijke doctrine in het boek. Tussen de regels door maak je op dat rassenmenging dus als een middel wordt gezien om de weerstand voor de revolutie te breken. Het is instrumenteel om de sterke wil (tegen de revolutie) van het volk te temmen op deze manier.

Vooralsnog, het plan wat Kalergi ons voorschotelt en uitgebreid uit de doeken doet gaat vooral om de idealen van socialisme en pacifisme. Waar hij echt concreet wordt, zijn zaken als het elimineren van grenzen, het sluiten van verdragen, het “arbeidsleger”, wat de wereld moet bevrijden van koude en honger en dergelijke politieke/economische ideeën. De volgende doctrines komen hierin naar voren:

-Europeanen moeten met hun actieve, innovatieve mentaliteit meer technologie uitvinden voor een socialistische heilstaat.

-joden zijn intellectueel superieur en dienen daarom de elite van Europa te zijn.

-De vrede moet bewaard worden door pragmatisch, machiavelliaans pacifisme te bedrijven, en door grenzen langzaamaan te elimineren.

-uiteindelijk zal, als Europa haar taak voor de wereld volbracht heeft, de mens vrij zijn en zal de vrouw weer vrouw mogen zijn en de Aziaat weer Aziaat.

Als je bovenstaande alinea meer als “Kalergi-plan” gaat beschouwen moet je tot de conclusie komen dat veel is uitgekomen. Europa, of in ieder geval West-Europa is een samenleving met een hoge welvaart geworden: de overwinning op koude en honger lijkt te zijn behaald. Grenzen hebben veel aan betekenis verloren. Minderheden (waarmee destijds overigens m.n. Joden werden bedoeld) zijn in ieder geval in West-Europa goed beschermd. Joden zijn alom vertegenwoordigd in de media, bankwezen en politiek (het valt buiten de skoop van dit essay hier exact op in te gaan).

Ook veel van zijn andere voorspellingen, zoals dat “bij nóg een wereldoorlog de winnaar totaal verzwakt is en de verliezer voor eeuwig verwoest” lijken te zijn uitgekomen. In zijn visies over rassen heeft hij het erover dat de diversiteit van volken vervangen zal worden door de diversiteit aan persoonlijkheden.

Dit lijkt ook min of meer te zijn uitgekomen, gezien hoeveel etniciteiten en subculturen/genders/nieuwe stromingen er vandaag de dag bestaan in onze zeer individualistische, multi-etnische maatschappij. Tenslotte moeten we hem nageven dat sinds 1945 militaire conflicten in (west) Europa grotendeels verleden tijd zijn.

Over Richard Coudenhove-Kalergi

Wikipedia heeft dus ergens gelijk wat betreft de context waarin het veelbesproken citaat staat. De auteur heeft het citaat niet in een context geschreven die expliciet wijst op een genocidaal plan o.i.d. Het boek geeft echter ook context die reden tot zorgen geeft. Daarnaast is de context met betrekking tot de achtergrond van de schrijver ook belangrijk.

Achtergrond van de auteur

Richard Von Coudenhove-Kalergi werd in 1894 in Tokio geboren in een diplomatengezin. Zijn vader Heinrich was een Oostenrijks diplomaat en daar hij zelf van adel was, had hij goede contacten in de Europese aristocratie, en ook bijvoorbeeld met Theodor Herzl, grondlegger van het zionisme. Zijn moeder was Japanse.

Richard had doorheen zijn hele leven 3 huwelijken: De Joodse actrice Ida Roland was het meest prominent. Zij steunde hem ook veel in zijn Pan Europese beweging. Kalergi heeft zich overigens ook vaak voor de Joden uitgesproken en tegen antisemitisme.

Kalergi werd in 1921 lid van Vrijmetselarij en richtte in 1922 de Pan Europese beweging op. Van deze beweging werden destijds Europese politici lid, maar ook lieden als Albert Einstein, Sigmund Freud en de bankier Max Warburg. In 1923 Schreef hij het Pan Europese manifest. Volgens Wikipedia was zijn originele idee om de wereld op te delen in 5 staten. Engels zou lingua franca moeten worden. Europa zou een federatie moeten worden: “United States of Europe”. Communisme en individualisme zouden “van elkaar moeten leren” in plaats van elkaar tegen te staan.

In 1924 ontving hij volgens zijn eigen biografie 60.000 Goudmark van de Joodse bankier Max Warburg, om zijn beweging verder uit te bouwen en begon hij een journaal uit te brengen: Kampf um Paneuropa. In 1925 schreef hij dus “Praktischer Idealismus” en in 1929 koos hij “Ode an die Freude” van Beethoven – tot vandaag de dag – als Europees volkslied.

Kalergi wist binnen Europa veel prominente figuren enthousiast te maken voor zijn federalistische/globalistische idee. Hitler was echter minder enthousiast: volgens Wikipedia vond Hitler Kalergi maar een elitaire bastaard zonder wortels, en hekelde hij het pacifisme en economisme. Hitler voorzag dat een pacifistisch Europa geen weerstand zou kunnen bieden aan het expansionistische Amerika. De Nazi’s zagen het plan verder als Vrijmetselarij. Deze beweging werd door hen verboden in 1933. Kalergi gaf overigens zelf aan, in zijn autobiografie, dat er binnen de Vrijmetselarij zeer enthousiast op zijn plannen werd gereageerd.

Na de oorlog, waarin Kalergi zich genoodzaakt zag naar verschillende landen te vluchten, kon hij weer verder gaan met politieke prominenten warm te maken voor Paneuropa. Hij maakte onder andere Churchill en Truman enthousiast. Zijn ideeën maakten een comeback, revival en in 1947 werd dan ook de EPU opgericht: Europese Parlementaire Unie, wat spoedig weer fuseerde met de Pan Europese Beweging. Kalergi leidde deze tot zijn dood in 1972. Hij is begraven in de Zwitserse Alpen met als tekst op de grafsteen: Pionnier des États- unis d’Europe.¹

Persoonlijke reflectie

Er zijn een aantal zaken zeer opmerkelijk aan deze hele geschiedenis van Europees federalisme/eenwording en de grondlegger hiervan. Laten we ten eerste eens naar deze grondlegger kijken: het is tegenwoordig een taboe om het erover te hebben, maar het moet gezegd worden dat het op zijn minst opmerkelijk is dat de voorvechter van de Europese Unie half Japans en in Tokio geboren was. Netzomin kunnen we onopgemerkt laten dat hij Vrijmetselaar was en geloofde in de suprematie van het Joodse volk.

Kortom, we hebben te maken met iemand die maar half Europeaan was en eigenlijk meer op had met een andere, te beargumenteren aan Europa vijandige culturele/etnische groep. Ik kan niet genoeg benadrukken hoe absoluut bizar het is dat hij de grondlegger is geworden van de EU. Voor mij gaan alle alarmbellen rinkelen en is het overtuigend bewijs dat we door een vijandige elite geregeerd worden.

Het wordt er allemaal niet beter op met dat hij innige contacten had met Joodse bankiers als Louis N. de Rothschild, Bernard M. Baruch en Max Warburg: dergelijke lieden zijn zeer invloedrijk geweest in het financieren van oorlogen en revoluties, zoals de communistische revolutie van 1917 in Rusland en de eerste wereldoorlog – een gigantisch onderwerp, valt ook buiten de skoop hier.

Wat de inhoud betreft valt het op dat hij er geen probleem mee heeft, of het juist toejuicht dat Europese volken verdwijnen. Ongeacht hoe sterk hij dit daadwerkelijk wilde en hoe sinister zijn insteek was: het is pathologisch en bizar om op deze manier over naties te theoretiseren. Stel je bijvoorbeeld eens voor dat een (halve) Europeaan een Aziatische unie op zou richten, met als uitgangspunt dat de volken van Azië zouden verdwijnen.. Deze manier van denken mag nooit genormaliseerd worden!

Ook is het zorgwekkend dat hij positief tegenover de communistische “wereldrevolutie” staat. In zijn boek erkent hij dat communisme niet werkte; hij gaat echter voorbij aan de genocidale gruweldaden van de communisten en neemt zelfs hun strategie serieus waarbij praktisch gezien één wereldoorlog plaats zou vinden om vervolgens alle landen onder het communisme te brengen.

Af en toe vang je in het boek iets van een flard op van wat echt lijkt op begaanheid met Europa en haar volk. Maar over het geheel genomen schrijft hij op een elitaire manier. De volken van Europa worden duidelijk niet als doel op zich gezien en zijn ondergeschikt aan zijn politieke/economische idealen, die sterk rieken naar communisme. Zoals het voor de communisten geen punt was om miljoenen mensen af te slachten om hun ideaal te verwezenlijken, lijkt dat voor Kalergi en zijn ideaal ook niet per se problematisch.

De idealen van Kalergi zijn materialistisch. In zijn ideeënwereld is geen ruimte voor spiritualiteit, religie of verbondenheid met een land of volk. Hij gelooft dat alles opgelost kan worden als er maar genoeg welvaart en vrede is. Ook dit doet denken aan het materialisme wat we vaak zien bij het communisme. Of materiële welvaart zo heilzaam is als wordt beweerd is een interessante discussie. Het lijkt erop dat het de gezondheid, weerbaarheid en het welzijn van een volk zeker niet altijd ten goede komt, mede omdat er geen aandacht voor de harmonie en karakter van een volk is.

Afgezien van de pathologische, elitaire en genocidale tendensen in het boek staan er toch wat interessante theorieën in. Zijn redeneringen over rassen klinken best plausibel, al worden ze verder niet onderbouwd. Zijn idee van Machiavelliaans pacifisme is ook zeker interessant. Zeker gezien de huidige dreiging van een (wereld)oorlog zou men er goed aan doen om deze strategie fanatiek toe te passen en daarmee de oorlog voorkomen.

En al zijn sommige van zijn ideeën belachelijk en sociopathisch: het biedt alsnog een mooi inkijkje in hoe de mensen achter de EU dachten/denken.

Ik denk tenslotte dat Kalergi gelijk heeft dat mensen van gemengde komaf in zekere zin een minder sterke wil hebben, minder “koppigheid” om zo maar te zeggen, omdat ze zich ook minder verbonden, loyaal voelen met een bepaald volk en soms, in mijn ervaring wel degelijk een soort “dubbele ziel” lijken te hebben – waardoor ze zich ook minder thuis voelen in een bepaalde samenleving. Uiteraard moet men voorzichtig zijn met zulke uitspraken, maar dit lijkt me het fundamentele deel van zijn doctrine, die vandaag de dag door de EU gebruikt wordt.

Crux, hamvraag

Van veel “idealistische” bewegingen valt goed te beargumenteren dat er andere, meer sinistere belangen een rol speelden/spelen, en dat het idealistische alleen als een excuus werd gebruikt, of om mensen te mobiliseren voor een revolutie. Het communisme is het schoolvoorbeeld hiervan. Deze mooi en inspirerend klinkende ideologie komt in principe neer op het concentreren van macht en bezit in handen van een kleine elite en het verwoesten van een cultuur en/of volk. Het valt buiten dit essay om hier diep op in te gaan, maar het wordt in ieder geval onderschreven door de genocides en verwoestingen van cultuur en religie wat het heeft aangericht – onverzoenlijk met een oprecht ideaal uit een goed hart.

Kalergi staat, als je tussen de regels door leest, een min of meer communistisch ideaal voor. Zijn manier van schrijven doet denken aan de mooie woorden en enigszins ver gezochte theorieën die communisten gebruik(t)en om legitimiteit te verkrijgen en mensen enthousiast te maken. Bijna alle doctrines/ideeën passen wel binnen een communistische agenda.

De vraag is of Kalergi zelf oprecht was, of dat hij bewust propaganda wilde maken met een meer sinister einddoel in gedachten. Gezien dat hij binnen een elitair aristocratisch milieu verkeerde en contacten had met de Joodse bankierswereld lijkt het niet ondenkbaar dat hij zelf sinistere (bij)bedoelingen had. De Joodse bankierswereld heeft doorheen de geschiedenis duidelijk bewezen een eigen agenda te hebben, die zeker niet altijd ten goede komt aan vele volken op aarde, om het zacht uit te drukken. Bedenk ook dat Praktischer idealismus verscheen ná dat hij deze lui had ontmoet. Dit maakt het nog waarschijnlijker dat zij hem hierin hebben beïnvloed.

Gezien hoe lovend hij zich uit over Joden in het hele boek ligt het er dik bovenop dat Joden (zijn vrouw, dan wel zijn netwerk) hem, zelf geen Jood, sterk beïnvloed hebben. Veel ideeën in Praktischer Idealismus zijn dan ook voor Joden gunstig. Zo is hij positief over het communisme, een beweging die er zonder Joden nooit was geweest en grotendeels door hen werd gepropageerd, komt hij op voor “minderheden”, wat in die tijd vaak op Joden neerkwam en ook het verzwakken van het identiteitsgevoel dan wel de complete eliminatie van de Europese volken: iets wat Joden zeker goed uitkwam, aangezien ze dan minder opvielen en er ook minder weerstand tegen hen was.

Genocidale plannen m.b.t. Europeanen zijn Joden zeker niet vreemd: denk bijvoorbeeld aan het Hooton-plan en het Kaufmann-Plan.

Kalergi was daarnaast lid (met een hoge positie?¹)van de Vrijmetselarij, wat ook verdacht maakt. Zijn idealen als beschreven in Praktischer Idealismus komen overeen met de idealen van de Vrijmetselaars zoals “ broederlijkheid onder alle mensen, de vervolmaking van de mens en de vooruitgang of evolutie van de mensheid”³. Veel Paneuropa leden en fanatici waren dan ook zelf Vrijmetselaar, zoals Churchill. Zijn ideologie lijkt meer ten gunste van dit geheime genootschap dan van de Europese bevolking. Overigens zijn er binnen de Vrijmetselarij ook leden die met oprechte goede bedoelingen aan haar idealen werken.

Persoonlijk denk ik dat het een combinatie van verschillende factoren is die hebben geleid tot het fanatisme van Kalergi in zijn Pan-Europese beweging, inclusief het dubieuze etnische aspect: zijn gemengde komaf, zijn wereldvreemde elitaire manier van denken, de prominente contacten die hij waarschijnlijk al vroeg opdeed én tenslotte een oprecht, naïef idealisme. Wat nogal tegen de integriteit en goede bedoelingen van Kalergi pleit: in Duitsland wordt de verdere verspreiding van het boek door de overheid tegengegaan⁴

De kliekjes om Kalergi heen en de vrijmetselarij zullen een grote rol hebben gespeeld in het naar voren brengen van zijn gedachtegoed. Vooralsnog: hoe deze vork precies in de steel zit is van ondergeschikt belang aan hoe zijn gedachtegoed het hedendaagse Europa heeft beïnvloed.

Kalergi vandaag

Het valt buiten de scoop van dit essay om precies uit te lichten hoe de Europese eenwording zich ontvouwd heeft vanaf 1945. Gezien de huidige politiek van de EU (open grenzen, egalitair economisch beleid, pro-migratie, liberale, materialistische koers) kunnen we niet anders zeggen dan dat Kalergi, haar oervader, veel van zijn plannen (postuum) verwezenlijkt zou kunnen zien.

De EGKS, voorloper van de EU werd in 1952 opgericht. Euratom en de EEG volgden in ‘58. Deze werden gefuseerd in het Verdrag van Brussel. Kalergi zelf is tot 1972 voorzitter van de Pan-Europese beweging geweest en dus nauw bij de ontwikkelingen betrokken geweest. Ook na zijn dood is zijn gedachtegoed levend gehouden.

In ‘78, 6 jaar na zijn dood werd de Europese Gesellschaft/European Society Coudenhove-Kalergi opgericht, naar eigen zeggen om het idee van een verenigd Europa te beschermen en te ondersteunen.⁵ Naast andere activiteiten reikt de Society elke 2 jaar een prijs uit aan beroemdheden die veel hebben bijgedragen aan de idealen: de Europapreis. Onder andere Angela Merkel en Jean-Claude Juncker namen hem in al in ontvangst. Ook reikt het zo nu en dan een “Verdienstmedaille” uit aan mensen die de stichting zelf hebben geholpen. Frappant hierbij is overigens dat deze twee keer naar iemand van de “Orde van Malta” ging.

Dat de EU, en West-Europese regeringen een pro-immigratie beleid voeren na WO2 is geen geheim. In veel steden, zoals bijvoorbeeld Londen, zijn mensen van Europese komaf al minder dan 50%. Ook staat het establishment vrij positief tegenover het mengen van rassen, voor zover men überhaupt natuurlijk nog spreekt over rassen. Een daadwerkelijk plan voor rassenmenging is dan vooralsnog niet aangetoond, Kalergi heeft Europa er wel ‘warm voor gemaakt’ en heeft er duidelijke doctrines over geponeerd.

Kalergi heeft geen kinderen nagelaten om het stokje over te nemen van zijn gedachtegoed. Wel zijn er binnen de familie Coudenhove-Kalergi meer voorstanders van een liberale koers ten opzichte van immigratie. Barbara Coudenhove-Kalergi (1932-), een Oostenrijkse journaliste en nicht van Richard schreef bijvoorbeeld in 2015 in Der Standard dat we momenteel in het “tijdperk van migratie” leven en laat zich positief uit over gemengde gemeenschappen. Volgens haar is deze verandering “onomkeerbaar”. In andere artikelen liet zij zich ook pro-migratie uit.

Conclusie

Alles bij elkaar genomen wijst er naar mijn idee sterk op dat Kalergi’s ideeën een andere agenda voorstonden dan alleen maar vrede, materiële welvaart en welzijn voor Europa. Gezien zijn eigen afkomst en de figuren die hem steunden en hoogstwaarschijnlijk beïnvloedden, ligt het er nog dikker bovenop. Kalergi’s ideeën over etniciteit zijn op zijn minst vergezocht en welbeschouwd volstrekt absurd voor iemand die de grondlegger zou worden voor de EU.

Tussen de regels door lees je een wens om bepaalde Europese (nationalistische) gevoelens te ondermijnen, en het Europese volk – onder andere door rassenmenging – te temmen. Dit kan gunstig zijn voor Europa zelf doordat het misschien oorlog voorkomt – maar het is niet moeilijk voor te stellen dat het ook gunstig is voor een zekere vijand van Europa: op een zelfde manier zou het Europa bijvoorbeeld, destijds en ook nu, goed uitkomen als bijvoorbeeld Rusland, er vanuit gaande dat dit land een zeker gevaar vormt voor Europa, “getemd” zou worden, of China.

Al is een “plan” wat teveel gezegd: Kalergi heeft een duidelijke doctrine over etniciteit. Gezien de massamigratie naar Europa en het feit dat rassenmenging niet tegengegaan wordt (en soms zelfs aangemoedigd lijkt te worden) lijkt deze doctrine (naast zijn andere) te zijn omarmd. Veel van Kalergi’s ideeën zijn realiteit geworden: ook zeker dat de Europese wil, “koppigheid” getemd is – patriottische gevoelens zijn sterk afgenomen.

De voordelen van de Europese samenwerking zijn legio, en de vrede moeten we dankbaar voor zijn. Het is, gezien dit boek, alleen de vraag welke agenda de EU nu precies dient, en waar dit in de toekomst tot zal leiden. Ook voor de etnisch Europese volken. Als je naar de trends en de statistieken kijkt, ligt de oorspronkelijke Europese bevolking op koers een minderheid te worden (en uiteindelijk uit te sterven?).

Om op het wikipedia artikel terug te komen: We moeten de genocidale uitspraken van Kalergi inderdaad in context zien. Echter, niet alleen de context van het boek (wat het er overigens niet per se beter op maakt), maar ook in de context van Kalergi’s netwerk, wie het boek hebben gefinancierd, de communistische agenda, andere genocidale plannen en de hedendaagse realiteit m.b.t. migratie en rassenmenging.

Engelse Vertaling van “Praktischer Idealismus” door Dimitra Ekmektsis. Meer informatie:

R. N. Coudenhove-Kalergi: Roots and Ideology behind Mass Migration

Bronnen

1. https://en.wikipedia.org/wiki/Richard_von_Coudenhove-Kalergi (laatst geraadpleegd 5-6-2022)
2. https://en.wikipedia.org/wiki/Germany_Must_Perish! (geraadpleegd 5-6-2022)
3. https://glb.be/wp1/?page_id=72&lang=nl (geraadpleegd 5-6-2022)
4. https://www.mzwnews.net/literatur/praktischer-idealismus/ (geraadpleegd 5-6-2022)
5. https://www.coudenhove-kalergi-society.eu/en/laureates-of-the-european-prize/ (geraadpleegd rondom januari 2022. Site lijkt sinds juni aangepast te zijn, inhoud van verwijderd te zijn)