Antiblanke films

Wie eenmaal een beetje met de Joodse kwestie bekend raakt leert ook al snel dat zij invloedrijk zijn in de filmindustrie, om het maar eufemistisch uit te drukken. Henry Ford beschrijft in “The international Jew” al over hoe ze de Amerikaanse theaterwereld eind 19^e eeuw veranderden: het drama en talent maakte plaats voor plat vermaak, dure decors en schaars geklede dames. In de filmwereld, vooral nu, is die invloed nog veel groter. Die is ook zeker geen geheim meer.

Al ver voordat ik wakker was wat betreft de Joodse kwestie had ik soms al mijn vraagtekens bij dingen die me opvielen aan films. Het viel mij bijvoorbeeld op een gegeven moment op dat er – bij mijn weten althans – weinig tot geen Hollywood films bestaan die de WASP (White Anglo Saxon Protestant) cultuur in een positieve zin portretteren. Overigens had ik nooit zo verschrikkelijk veel op met de WASP cultuur, maar dat was wellicht dankzij die doorgaans negatieve beeldvorming in films.

Ook wat betreft oorlogsfilms begon ik me na de zoveelste film waarin de nazi’s als een soort monsters worden afgebeeld af te vragen of het wel zo realistisch is. Het lag er net iets te dik bovenop allemaal.

In praktisch álle films die uitgezonden worden zit wel een of andere psyop. Hoe overdreven en paranoïde dat ook mag klinken. Hieronder beschrijf ik wat films, de meeste alweer wat ouder. Het is een vrij willekeurige selectie van films die ik door de jaren heen zag, en ik beschrijf de psychologische spelletjes/indoctrinatie die ik er later duidelijker in ben gaan herkennen. Leer het ook zien en laat je niet meer indoctrineren!

1. A Bronx Tale (1993)

Een film die zich afspeelt in Bronx in de jaren 50/60. De blanke hoofdpersoon raakt verwikkeld met de maffia. De maffiosi, u raadt het al, zijn figuren met wat Italiaanse roots. Dit zit natuurlijk in tal van films. David Duke had het hier jaren geleden al over: we hoeven maar Italiaanse muziek te horen en we denken aan maffia. Alle maffia-films geven je de indruk dat de maffia iets Italiaans is. Joden associëren we er niet mee, terwijl die ook ‘hun rol‘ daarin hebben, bescheiden uitgedrukt. Dat is al een zeer belangrijke psy-op.

De blanke hoofdpersoon kiest in deze film voor een zwart meisje. Dit is zeker niet toevallig zo. Hier wordt weer iets mee ‘genormaliseerd’ wat in principe niet normaal is omdat het afwijkt van menselijke instincten om op iemand te vallen die veel op je lijkt. Laat staan voor de tijd (jaren ’60) dat die film uitkwam.

Er zit ‘racistisch’ geweld in de film. Blanke jongens krijgen ruzie met zwarte jongens van een paar blokken verderop. Het is duidelijk wie ‘de goeden’ zijn en het eindigt met een levende verbranding van ‘de slechten’.

2. James Bond

James Bond-films zijn vaak zeer entertaining en spannend. Er lopen echter twee (vast meer, maar zo goed ken ik de films niet) onopvallende doch zeer veelbetekenende psyops doorheen. Ten eerste het karakter van James Bond: Bond wordt als een held afgeschilderd, als een rolmodel. Echter kun je je afvragen of zijn karakter wel zo een goed voorbeeld dient: hij is een solitaire man, zonder familie. Hij rotzooit eigenlijk wat aan met verschillende vrouwen.

Promiscue zijn is een stuk schadelijker in bepaalde opzichten dan de meeste mensen denken. Het succes van blanke samenlevingen zat hem juist grotendeels in het zeer strikt omgaan met seksualiteit en het gezin centraal stellen. Men kan zich dus afvragen of een rolmodel als Bond niet veels teveel op een voetstuk wordt gezet.

De andere psyop gaat over het werk van Bond. Hij werkt voor een geheime dienst. We hebben daardoor, zoals de inmiddels enigszins bekende KGB-overloper Yuri Bezmenov in de jaren ‘80 ons al waarschuwde, een vertekend beeld gekregen van wat een geheime dienst inhoudt. Het spektakel, zoals het opblazen van bruggen, wat we te zien krijgen in Bond-films, leidt af van het meeste werk wat een geheime dienst doet: propaganda, social engineering.

Volgens sommigen is het idee geven dat de Sovjet-Unie niet de vijand is/was ook een psyop die door de James Bondfilms heen zit. Of dat waar is blijft een beetje speculatief. Maar in ieder geval kun je het ook omdraaien: hadden we films gezien die ons wezen op de ideologische communistische subversie die helaas tot de dag van vandaag gaande is (een vrij complex verhaal), zowel vanuit Moskou als van andere bronnen, hadden we nog wat van die films opgestoken en zaten we wellicht nu niet zo in de shit. Bondfilms hebben ons in die zin maar afgeleid.

3. The Big Lebowski

Er zijn zeer veel Hollywood films waarin de blanke hoofdpersoon een beetje tot behoorlijk raar is. In The Big Lebowski wordt duidelijk iemand neergezet die met weinig ambities en een zekere nonchalance leeft. Het is wederom een weinig behulpzaam rolmodel, zacht uitgedrukt. The Big Lebowski heeft de toon gezet voor veel jongeren om het leven zogezegd niet zo serieus te nemen.

Iets vergelijkbaars zie je in de film ‘The Hangover’.

De blanke geest, zo wordt binnen nationalistische kringen gedacht, is faustiaans: we streven naar meer; we willen die berg bedwingen, iets nieuws uitvinden, de wereld ontdekken en mooi maken. We zijn ambitieus. De hoofdpersoon in The Big Lebowsky is daar juist zo’n beetje de tegenhanger van. Ook in andere films van the Coen Brothers is het blanke (hoofd)personage niet erg inspirerend. Bijvoorbeeld Fargo, waarin een vader probeert zijn dochter te laten ontvoeren om een zwendel met losgeld te plegen.

Zelden zie je sowieso een (mentaal) sterk blank hoofdpersoon in Hollywoodfilms. Het knappe aan hoe ze de subversieve propaganda erin fietsen is door je, ondanks dat het een slecht voorbeeld voor je gemeenschap is, toch te laten sympathiseren.

The Coen Brothers hebben gevoel voor humor wat betreft etniciteit. Ze laten in de film een zwarte man boos worden dat de hoofdpersoon Eagles muziek afkraakt. Iedereen weet uiteraard dat zwarten geen grote Eagles-fans zijn. Helaas gebruiken ze hun op zich humoristische films als subversieve middelen.

4. Django Unchained (2012)

Met een fantastisch budget werd deze film door Tarantino gemaakt, met zijn typische handelsmerk van zeer gedetailleerd in beeld gebracht bloedvergieten en natuurlijk de onverwachte wendingen die de films zeer entertaining maken. In Django Unchained wordt echter iets als ‘entertainment’ gebracht wat eigenlijk zeer schadelijk is: het vermoorden van blanken en het aanzetten tot (strikt genomen onjuiste of in ieder geval zeer disproportionele) wraakgevoelens.

Een film als Django Unchained draagt als geen ander bij aan propaganda om de blanke (Amerikaan) een schuldgevoel aan te praten voor het slavernijverleden. Dit is al erg genoeg aangezien de Joden de slavenhandel domineerden (bron, pagina 385) en de meeste slaven bezaten. Het is niet dat er géén blanken waren die slaven hielden, maar het beeld wat in de media en in dergelijke films wordt geschetst is niet proportioneel omdat maar een zeer klein deel van de blanke bevolking slaven had en blanken zelf ook slaaf waren in Amerika.

Geweld vanuit zogenaamde wraakgevoelens, terecht of onterecht, wordt daarnaast ook nog eens in een puur positief daglicht gezet, met een licht ironische ondertoon, typerend voor Tarantino. Hoegenaamd maf, en strikt genomen kwaadaardig. Daarnaast uiteraard levensgevaarlijk om zulke mythes te ventileren maar hee, is dat niet juist de bedóeling?

Je kan mij paranoïde vinden of het afdoen als dat ik het allemaal te zwaar opvat. Maar het zijn wel dergelijke films die in mensen hun onderbewuste gaan zitten en hen een schuldgevoel dan wel wraakgevoelens aanpraten.

Er wordt een zeer wreed beeld neergezet van blanken in de film. Bijvoorbeeld dat ze voor hun entertainment zwarten zich tegen elkaar lieten doodvechten. Hiermee creëer je een gevaarlijke smaad en de mensen slikken het allemaal als zoete koek, zo geraffineerd als de films in elkaar zitten met ook niet de minste acteurs.

5. The Joker (2019)

The Joker werd door sommige mensen nog als een alt-right film weggezet. Ik zag de film een jaartje geleden voor het eerst en ik moet zeggen dat het dat allesbehalve is (voorzover je de “altright” serieus moet nemen). Goed, het geeft iets weer van de frustratie en leegte waar veel mensen, inclusief de altright-achtige incels, vandaag de dag mee worstelen, maar verder is het gewoon de zoveelste anti blanke cynische klotefilm uit Hollywood.

Wat is er allemaal antiblank aan The Joker? Ten eerste zit er het interraciale aspect in. Dit zit in zeer veel films overigens. Het moet in The Joker weer eens genormaliseerd en gepromoot worden dat blanken zich niet met hun eigen ras voortplanten. Is dat weer ‘toevallig’, of om de film ‘inclusiever’ te maken?

Overigens lukt het de hoofdpersoon hier sowieso niet om iets met zijn zwarte buurvrouw te beginnen (wederom slaat de blanke hoofdpersoon weer een vrij belachelijk figuur). Het zwarte meisje is ook nog eens onbereikbaar voor hem en komt veel mentaal stabieler over. Een behoorlijke psyop weer.

Ten tweede, een open deur: de hoofdpersoon wordt in elkaar geslagen door… blanke mensen! Hoe realistisch is dat? Wie plegen er nou in de VS het meeste geweld? Wanneer bent u voor het laatst door een groepje blanke jongeren in elkaar geslagen? Er wordt hier weer een smadelijk en onrepresentatief beeld weggezet.

Ten derde: de chaos die uitbreekt aan het einde van de film. Er wordt hiermee een soort “voorbeeld” geschept over hoe blanke (die zie je in die scène voornamelijk) Amerikanen elkaar te lijf gaan als de pleuris uitbreekt. Dit is weer vrij cynisch.

Op momenten in het verleden dat er crises uitbraken in blanke samenlevingen, heeft de gemeenschap zich vaak juist solidair met elkaar en veerkrachtig getoond. Een voorbeeld is hoe Duitse burgers zich organiseerden nadat hun steden waren gebombardeerd. Het is niet zo dat er meteen geplunderd wordt als het systeem instort zogezegd. De film schetst hier weer een veels te cynisch beeld over. Sowieso is de algemene teneur vrij somber in de film. Het is geen verhaal of enscenering die kan inspireren.

Sowieso wordt in deze film, zoals in zoveel Hollywoodfilms, de Amerikaanse cultuur weer behoorlijk belachelijk gemaakt. In veel aspecten. De hoofdpersoon wordt bijvoorbeeld uitgenodigd bij een talkshow. Hij maakt nogal een scène op die talkshow, maar de film zelf maakt eigenlijk ook het hele concept van die talkshow belachelijk, weer op die cynische manier. Het doet denken aan zoals ook álles moet worden belachelijk gemaakt in South Park.

Tenslotte moet gezegd dat er over het hele instorten van de samenleving, de op de kop stekende grimmigheid en moreel/sociaal verval die ook in het echt plaats vinden, wordt gedaan alsof dit organisch gebeurt. Alsof het natuurlijke gevolgen van de aard van de mens zijn of iets dergelijks. Dit is cynisch en het houdt natuurlijk ook moedwillige destructieve/subversieve elementen in de samenleving buiten het vizier.

6. Intouchables (2011)

Een “Franse” film (door de usual suspects gemaakt) over een rijke Fransman met een handicap die een Afrikaan voor hem laat zorgen. Dat gegeven an sich zit het antiblanke hem niet in in deze film. Het gaat vooral om details hoe de Europese cultuur wordt belachelijk gemaakt.

De Afrikaan en de Fransman gaan bijvoorbeeld naar de opera. De Afrikaan lacht tijdens de opera de zangers uit. De film drijft er duidelijk de spot mee. Al helemaal omdat de opera in het Duits is.

In een andere scène wordt ook klassieke muziek als stijfjes, ouderwets weggezet. En praat de hoofdpersoon er onbeleefd doorheen, waar in de film niet veroordelend over wordt gedaan. Vervolgens wordt er een beeld van zwarte cultuur neergezet wat juist vrolijk en swingend is. Of dat echt representatief is kun je je afvragen.

De zwarte Afrikaan (of strikt genomen Fransman) wordt in de film ook als slimmer en rechtvaardiger weggezet dan zijn blanke medepersonages. Dit is een terugkerend patroon in veel films. Het vriendje van de dochter van de Fransman heeft zich kennelijk misdragen en moet een keer eens even flink de waarheid verteld worden door de Afrikaan. Daarna komt natuurlijk alles weer goed.

7. Schindler’s List (1993)

Door sommigen “Swindler’s Mist” genoemd. Schindler’s List is een van de vele, zeer vele smadelijke haatfilms over nazi-Duitsland. Denk ook bijvoorbeeld aan The Pianist en La Vita e Bella. In Hollywood is een hele industrie ontstaan om de nazi’s en hun ideologie in een absurd kwaad daglicht te zetten. Veel mensen baseren op beelden uit dergelijke films hun notie van de tweede wereldoorlog en het nationaalsocialisme.

Er zijn veel scènes die een slechte representatie zijn, de belangrijkste in het concentratiekamp (Plaszow). Er wordt een vrouw ter plekke afgeschoten omdat ze zich iets te veel bemoeit met het bouwen van een barak. Er wordt door de kampdirecteur vanaf het balkon van hun luxe woning als een hobby geschoten op de gevangenen in het concentratiekamp.

Er stonden echter zware straffen op het doden van gevangenen door kampmedewerkers. Mensen zomaar doodschieten was uit den boze. In tegenstelling tot wat het gangbare verhaal en Hollywood ons voorhouden, was geweld of misbruik van SS’ers en andere kampbewakers tegen gevangenen streng verboden door het nazi-regime. Het kwam wel degelijk soms voor, maar daar stonden dan ook zware straffen op. Geweld tegen gevangenen was vooral afkomstig van mede-gevangenen.

In het specifieke geval van de slechterik van de film, Amon Göth: Göth moest voor de SS-rechter verschijnen wegens wangedrag (de aanklachten werden losgelaten aangezien Duitslands verlies in de oorlog aanstaande was). De aanklachten waren onder andere voor diefstal en het onvoldoende voeden van de gevangenen. Het idee dat Göth vanaf zijn balkon op gevangenen schoot is twijfelachtig, daar het in principe op de “getuigenverklaringen” berust van ex-gevangenen.

Of de misstanden zoals van Göth of de officier die de architecte ter plekke neerknalt daadwerkelijk hebben plaatsgevonden is uiteindelijk niet 100% uit te sluiten. Het gaat er echter om dat de film dit afschildert alsof het helemaal normaal was om te doen. Dit was het echter niet.

Ook de manier hoe de Duitsers worden geportretteerd als brute monsters bij het verwijderen van een Joodse begraafplaats: het is vooral de fantasie van de regisseur. Het is waar dat het kamp is gebouwd op een voormalige Joodse begraafplaats en dat er grafstenen zijn gebruikt om een weg aan te leggen. Echter, in de film liggen de teksten van de grafstenen naar boven, terwijl ze daadwerkelijk met de tekst naar beneden lagen. Dat is nogal een detail, als je wil beargumenteren dat de nazi’s dit uit sadistische motieven deden. Al is het sowieso respectloos.

De scène in de film waar het gebeurt vertoont absurde bloeddorst en grootschalige verbranding van lijken, waar gevangen op gruwelijke manier toe gedwongen worden. Of deze grote openluchtverbranding daadwerkelijk heeft plaatsgevonden is zeer onwaarschijnlijk, aangezien de nazi’s de arbeid en grondstoffen in de concentratiekampen liever inzetten voor iets waar ze in de oorlog aan hadden. Cremeren kost ook gigantisch veel energie.

Het is daarnaast ook de vraag of de keuze van oude grafstenen als materiaal niet voornamelijk werd ingegeven door een schaarste aan grondstoffen/bouwmaterialen. Maargoed, het is maar één detail.

We moeten wel nageven dat er in ieder geval één detail wel klopt aan de film: Je ziet de gevangenen vol angst de douche binnen lopen in het concentratiekamp. Men kijkt bevend naar boven en verwacht dat er iets letaals uit zou komen, maar er komt water uit.

Vooralsnog, een zeer schadelijke, smadelijke leugenachtige film die tot de dag van vandaag door veel mensen helaas als een goede afspiegeling van de realiteit wat betreft de 2^e Wereldoorlog wordt gezien. En dus ook flink heeft bijgedragen in de beeldvorming over nazi-Duitsland.

8. Get Out (2017)

Wederom zeer hoge entertainment waarde en in een aantal aspecten: zeer goed gedaan. Get Out, van de zwarte regisseur Jordan Peele is een horrorfilm met ook een dosis comedy erin en politieke statements, die vrij lichtvoetig gebracht worden, maar wat op de keper beschouwd vrij heftige boodschappen/statements zijn.

De plot van het verhaal is als volgt: Een zwarte Amerikaanse jonge fotograaf, Chris, gaat voor het eerst op bezoek bij zijn schoonouders. De ouders van Rose, de blanke vriendin van Chris, hebben zwarte mensen in dienst als schoonmaker en als klusjesman. Er blijkt iets raars met deze mensen aan de hand.

Later blijkt dat er een soort bodysnatching-achtige toestanden gaande zijn en dat Chris een soort van ‘geveild’ wordt om zijn lichaam te laten overnemen door een ander persoon. Hij komt er achter dat het niet pluis is als hij een doos vindt met foto’s van zwarte “ex-vriendjes” van Rose die ze hier eerder al voor heeft binnengehaald, inclusief die van de zwarte hulpen in het huis.

Dan is het echter al te laat en wordt Chris opgesloten in een kelder om een operatie te ondergaan die neerkomt op een hersentransplantatie van de gelukkige ‘bieder’ die voortaan graag in Chris zijn (door de film heen geïdealiseerde) lichaam wil doorleven. Uiteraard weet Chris hier op het nippertje allemaal aan te ontkomen.

De lijst van psyops in deze film is vrij groot. Ik zal het proberen beknopt te houden. Ten eerste moet gezegd worden dat er op een knappe manier een portret van een rijk, hoogopgeleid, blank gezin wordt weggezet. De ouders van Rose komen doorgaans vrij normaal over en het huis is in veel opzichten typisch blank (Amerikaans) ingericht, maar het ligt er ook weer niet zo dik bovenop dat het in clichés vervalt in de film. Dit moet gezegd worden dat dit knap gedaan is. Zodanig dat ik, nadat ik de film had gezien, een soort angst kreeg voor mijn eigen ouderlijk huis.

Dit aspect is ook weer wat de film subversief en tendentieus maakt: normale, welgestelde, hoogopgeleide blanke families en hun huizen worden geassocieerd met horror, mensenhandel, geheime kelders, cult achtige toestanden, enzovoort. Je kan dit van mij ver gezocht vinden om dit erin te zien, maar vraag jezelf eens af: zijn er ook films die een positieve kijk geven op deze sociaal-economische klasse? In ieder geval geeft deze film het een nogal negatieve associatie, die zich in ieder geval in míjn psyche, diep nestelde. Ik hoop eerlijk gezegd maar dat andere mensen er niet zo gevoelig voor zijn, maar het zijn precies dergelijke psyops die in je onderbewuste gaan zitten.

En zo wordt weer het standaard marxistische narratief van “blanken slecht, zwarten slachtoffer” geventileerd. Blanken worden in de film ook nog eens geassocieerd met liegen en het houden van seks slaven, naast dat het hele complot om Chris en velen vóór hem te ontvoeren ronduit sluw is. Je vraagt je dan ook nog eens af of er niet de zonden van een andere etnische groep op blanken worden geprojecteerd..

Het tweede anti-blanke aspect aan de film is de verafgoding van het zwarte (mannelijke) lichaam. Uiteraard is het gemengde koppel al een psyop, maar bij zijn schoonouders ontmoet hij voortdurend mensen die obsessief zijn over de, in hun ogen, fysieke superioriteit van zwarten. Voornamelijk hierom zijn deze mensen dan ook bezig met/geïnteresseerd in het lichaam te kapen van een zwart persoon.

Zo wordt er dus impliciet gezegd dat blanken inferieur zijn aan zwarten. In ieder geval fysiek. Om dit verder te illustreren: de vader van Rose neemt Chris nog een keer apart om hem te vertellen over Jesse Owens, die aan de volgens hem getergde Hitler de superioriteit van de zwarte liet zien. Wat deze figuur in deze film overigens niet vertelt is dat Duitsland vooralsnog veruit het meeste medailles had en dat Hitler Jesse Owens gewoon begroette.

De film is een grote raciale obsessie met zwarten. Uitspraken als “het tij is gekeerd, zwart is nu in”, passeren de revu. Dit is uiteraard ook om mensen warm te maken voor de demografische verandering die steeds sneller zal plaatsvinden in het gehele Westen.

Ten derde, en het is belangrijk dit apart te benoemen, is de slimheid van de zwarte hoofdpersoon gedurende praktisch de hele film, naast zijn goede manieren (hij komt als een betrouwbare sympathieke jongen over, in tegenstelling tot de weirdo’s zoals zijn schoonfamilie en de mensen die op bezoek komen). Zijn slimheid zit hem in hoe hij uiteindelijk weet te ontkomen en de familie die het op hem gemunt heeft te slim af is.

De regisseur Jordan Peele heeft in interviews gezegd dat hij dit aspect belangrijk vond: dat hij ze met slimheid verslaat, niet met kracht. Het idee dat zwarten slim zijn moet erin geramd worden zogezegd. Ook de vriend van Chris in de film, die eveneens zwart is en voor TSA werkt (de Amerikaanse douane), is sympathiek, betrouwbaar en slim: hij weet Chris uiteindelijk te lokaliseren en redt hem uit de horrortoestanden.

Al met al zet Get Out een beeld neer van: Blanken kwaadaardig, sluw, raciaal obsessief, leugenachtig, fysiek inferieur en gewelddadig, en zwarten kalm, slim, loyaal, oprecht, fysiek superieur en heldhaftig.

Het knappe aan de film is dat ze de ‘antiracistische’ boodschap verpakt hebben in cryptische dubbele bodems in de film. Zo windt Rose zich een keer heel erg op over dat, op het moment nadat ze een licht ongelukje hadden in de auto, de politie om het paspoort van Chris vraagt. De dubbele bodem is natuurlijk dat het – in de film – geen bezwaar was vanuit “antiracistisch” motief maar eerder vanuit discretie: als je iemand wil ontvoeren en bodysnatchen is het niet handig als de politie net diegene zijn identificatie daags ervoor heeft waargenomen in jouw gezelschap. En zo heeft wel meer een dubbele bodem. Iets wat je pas gaat merken als je de film voor een 2^e of 3^e keer ziet. Maar het maakt de etnische tendens uiteindelijk niet minder sterk.

9. The Curve (1998)

The Curve is een of andere zesderangs RTL7 thriller die ik een keer toevallig midden in de nacht aanzette. Een jonge vrouw neemt een lifter mee ergens in de middle of nowhere in Amerika, die haar begint te bedreigen. Ze probeert hem te doden door de auto ergens tegenaan te crashen aangezien hij geen gordel draagt. Uiteindelijk komt ze vast te zitten in haar auto en ontkomt de psychopathische lifter, die haar later vertelt dat hij een familie gijzelt in zijn huis. Hij redt haar uiteraard niet uit de auto maar laat haar ‘s nachts creperen.

De film, die met weinig creativiteit en ook met weinig budget gemaakt lijkt te zijn, loopt goed af.

Het antiblanke aan deze film is uiteraard dat we zo weer worden bang gemaakt voor de blanke Amerikaan die ergens afgelegen woont op het platteland. Een beetje hetzelfde idee als Get Out maar dan zonder zwarte mensen erin. Uiteraard zijn de blanken die op het platteland wonen de echte boemannen! Daar moet je voor uitkijken, die zullen je gijzelen! Juist als ze eerst nog vriendelijk overkomen..

Ik daag u nogmaals uit een film te noemen waarin de Amerikaanse plattelandbewoner op een positieve manier geportretteerd wordt. Verder is het dubieus dat ik de naam hier noem van deze c-film. Teveel eer voor zulke ongeïnspireerde bagger, die puur verkoopt met goedkope sensatie. Vraag je ook eens af: waarom wordt zulke junk überhaupt uitgezonden? Wat voor nepotisme speelt er in de mediawereld dat we zoiets te zien krijgen?

Het is juist die goedkope sensatie die ervoor zorgt dat mensen er ten eerste überhaupt naar kijken en ten tweede niet direct door hebben wat voor subversieve antiblanke propaganda er vervolgens in het collectieve onderbewustzijn wordt ingebracht. Los van het geniepige racistische element in de film, is het een belediging voor ieders intellect.

10. Inglorious Basterds (2009)

Dit lijkt me nu wel duidelijk. Een film waarin het schaamteloos wordt verheerlijkt om zoveel mogelijk nazi’s te doden. Analoog aan hoe de Joodse Ilya Ehrenburg aan de soldaten van het Rode leger opriep om zoveel mogelijk Duitsers te doden tijdens de 2^e Wereldoorlog/2e Talmoedische slachting. Waarom moeten we dit zo door onze strot geramd krijgen?

Ik zag deze film ooit, half, in de bus op weg naar een of andere schoolexcursie. Ik vroeg me toen af: waarom zijn er zo veel films zo overdréven anti nazi? Jaren later snap ik wat er achter zit. Iedereen kan dat zien, omdat het er met films als Inglorious Bastards wel heel dik bovenop ligt. Met Tarantino-esque geweldscènes wordt een beetje lacherig gedaan over bloeddorstigheid tegen evol nahtzees!

Naast dat de film, zoals iedere Hollywoodfilm over WO2, bijdraagt aan de beeldvorming over WO2 zoals Joden het graag zien. Is er letterlijk 1 film die de ware toedracht van oorlog eerlijk weergeeft? 1 Hollywoodfilm over de dreiging van het communisme destijds in Duitsland en de rest van Europa? over de gedegenereerde Weimar tranny/bestialiteit shitshow? Over de bloeddorst en terreur van Polen tegen Duitsers vóór de oorlog? Over de vredesvoorstellen van Hitler en de terreurbombardementen en verkrachtingen van de geallieerden? Und so weiter..

Maar nee, wij moeten maar soort koek slikken: nazi’s slecht! zij zijn de “inglorious bastards”.

Het zijn dergelijke films die het onder (blanke) jongeren populair, cool maken om nazi’s/nationaal-socialisme te haten. Denk aan alle redditors. En natuurlijk weer compleet afleiden van de ware toedracht van WO2 en het joodse/Joodse vraagstuk.

Je zou kunnen zeggen dat het niet per se antiblank maar anti-nazi is. Maar het antiblanke zit hem erin dat ons geen eerlijke kijk op het verleden wordt gegund en dat we een zeer negatieve associatie moeten hebben met groepen die wel degelijk voor ons als volk opkomen. Behoorlijk subversief.

11. Harry Potter (2001-2011)

Serieus? Harry Potter er ook bij? Wat in godsnaam is antiblank aan Harry Potter?

Het moet gezegd worden dat Harry Potter geweldig inspirerende fantasy is. En de films zijn zeker een lofzang op onder andere Europese esthetiek. Ik hou zelf persoonlijk ook zeer veel van details als dat Harry en Ron in een typisch Engelse Ford Anglia wegvliegen. Maar resteert de vraag wat er antiblank is aan deze serie films en boeken.

In de film komen ook zwarte mensen voor, maar dat is op zich niet per se anti-blank, hoewel in veel films zwarte mensen geportretteerd worden op een manier die niet echt representatief voor ze is. Hoe dan ook, de grote psyop van Harry Potter is: degene die de zaak puur willen houden zijn juist de bad guys.

De mensen van Griffindor willen juist dat ‘mudbloods’ wel mogen toegelaten worden tot Hogwarts (Zweinstein). De Slytherin zuil wil juist de zaak puur voor tovenaars houden.

Nu, even los van of jij het ene of het andere standpunt aangaande tovenaars en Hogwarts zou innemen.. vraag jezelf eens af: Is het ‘toevallig’ dat dit een vrij centraal thema is binnen de Harry Potter serie? En zou het toevallig zijn dat juist deze serie zo ongelofelijk gepopulariseerd is? Is dat organisch? Met het idee van “puur houden” en nog meer om dat in een kwaad daglicht te zetten is nogal wat gemoeid. Zo krijgen jonge adolescenten het ook in hun onderbewustzijn geplant.

Want ook in de echte wereld zijn er mensen die hun land, hun cultuur ‘puur’ willen houden. Die zijn al sinds lange tijd afgeschilderd als boeman. Onderbewuste programmering zoals via Harry Potter draagt daar aan bij. Je bent een good guy als je je open stelt voor andere mensen en culturen en niet te veel hecht aan zogenaamde puurheid. Dat is uiteraard niet altijd zo geweest en dat deze zogenaamde waarheid telkens door middel van propaganda aan de man gebracht moet worden doet vermoeden dat het niet in het menselijke instinct zit.

Voor de hele wereld is het wenselijk om hun eigen cultuur en volk te behouden. Dus het is in die zin niet strikt antiblank om voor het tegendeel cryptische propaganda te maken. Echter is de Harry Potter serie het meest op het Westen gericht, net als dat marxistische propaganda eigenlijk zich hoofdzakelijk op het Westen richt. En het ook in het Westen een zeer cruciaal thema is, omdat niets minder dan onze culturen en volken op het spel staan.

12. Schitzelparadijs (2005)

Schnitzelparadijs heb ik altijd een hilarische film gevonden. Op het antiblanke aspect na is en blijft het wat mij betreft een goede film. Het antiblanke in deze film zit hem in zaken die op zich vrij onschuldig lijken. Ten eerste normaliseert het nogal de multiculturele samenleving, in een tijd waarin de omvolking in Nederland echt in de hogere versnelling begon te gaan. In “De Blauwe Gier”, het restaurant waar de Marokkaanse hoofdpersoon komt te werken, is het een bonte bedoening van buitenlanders/allochtonen. Hier wordt in de film uiteraard geen kritiek op gegeven.

Ten tweede zet het blanke Nederlanders weg als bekrompen, een beetje krenterig, handtastelijk en horkerig, zoals de keukenchef Sander. De hoofdpersoon van Marokkaanse komaf is juist slim (cum laude geslaagd voor zijn vwo), rustig, aardig en aantrekkelijk, wat ons bij het derde punt brengt: hij versiert uiteindelijk de dochter van de baas. Zo wordt er weer een romantisch tintje aan interraciale huwelijken gegeven.

De film werkte samen, of maakte in ieder geval reclame door het een keer in de film te laten horen, voor het nummer “Wat wil je doen” van The Partysquad. Hierin zijn teksten te horen als “Neger, schuur die slettebil stuk” en worden blanken “tatta’s” genoemd. Het lijkt allemaal vrij onschuldig maar we komen op een glijdende schaal als dit, en dat wordt het, gepopulariseerd wordt.

Het karakter van de hoofdpersoon van Marokkaanse komaf is erg sympathiek, maar zeker niet representatief voor Marokkaanse Nederlanders moet ik (helaas) constateren. Van alle Marokkanen die ik ken, ken ik er niet 1 die zo geleerd, bescheiden, charmant en sympathiek is. Overigens vertonen andere Marokkaanse Nederlanders in de film wel het typische temperament, wat tot tamelijke hilariteit leidt.

Of de film als een dergelijke psyop bedoeld is? Meestal gaan die dingen niet toevallig. Maar het is in ieder geval een geslaagd (bedoeld of onbedoeld) propagandamiddel om blanken te kakken te zetten terwijl ze zelf ervan genieten om ernaar te kijken. Al moet gezegd worden dat dat vrij onschuldig is in deze film.

Ten slotte moet genoemd worden dat de film de multiculturele samenleving vooral portretteert als iets grappigs. De probleem ervan worden niet echt benadrukt, terwijl multiculturalisme wel zo’n beetje het centrale thema binnen de film is.

13. Pirates of the Carribbean (2003)

Op de valreep: er wordt aan het feit voorbijgegaan dat piraterij voor een groot deel door Joden werd bedreven in het Caribisch gebied.

14. 1917 (2019)

In deze film wordt er nog maar eens heroïsch en enigszins romantisch gedaan over hoe Europeanen elkaar bij duizenden afslachten in afschuwelijke omstandigheden in het meest zinloze conflict ooit (in ieder geval tot dan toe) wat door Joden georkestreerd was. En de Duitsers worden weer even tot bad guy geschetst. De Duitser als bad guy, het heeft een langere geschiedenis dan u denkt.

Ten slotte

De lijst is uiteraard allesbehalve compleet. Sommige films, of aspecten die zijn aangehaald kunnen wat vergezocht klinken. Maar het is juist de bedoeling dat het tot mensen doordringt hoe diep het in alles verweven zit. Sommige subtiele propaganda zit zo overvloedig overal doorheen dat je het om die reden niet meer ziet, of in ieder geval zeker niet ziet als propaganda.

Uiteraard heeft dit alles te maken met de agenda, de geest, het tribalisme en het nepotisme van een bepaalde etnische groep, waardoor dergelijke propaganda zo in films zit verweven. Van de 12 hierboven genoemde films heeft ongeveer de helft van de films een Joodse regisseur. Hoeveel dat er toe doet is lastig te zeggen omdat de hele filmwereld hoe dan ook zeer sterk door Joden wordt beïnvloed. Als producenten en andere machtige magnaten bepalen ze praktisch wat de nieuwe ‘blockbuster’ wordt. Ze runnen, in hun eigen woorden, de show.

Toch komt het mij over alsof van de hierboven genoemde films die door Joden zijn geregisseerd een net wat cynischere boodschap naar voren komt, een net wat respectlozere omgang met blanke cultuur. De films zijn soms net wat grimmiger (zoals The Joker van ((Todd Philips)), die trouwens ook The Hangover maakte en The Curve van ((Jason Blum))), respectlozer naar blanke cultuur (zoals Intouchables van ((Olivier Nakache & Éric Toledano))) of gewoon slechter zoals The Curve.

Henry Ford beschreef ook al dat Joden eigenlijk maar een slechte notie hebben van hoe Amerikaanse cultuur er eigenlijk uitzag. Om die reden weten ze het dan ook niet goed te vertolken in theater. Voor films is het niet ver gezocht om het zelfde aan te nemen. Zo hebben ze dan ook met Hollywoodfilms een soort eigen idee gecreëerd van hoe Amerikaanse cultuur eruitziet, die eigenlijk weinig met de realiteit te maken had/heeft. En een eigen leven is gaan leiden. Wij plukken daar nu de ‘vruchten’ van.

Tenslotte een noot van urgentie: we zitten op een glijdende schaal, zoals met zoveel dingen. Op Netflix wordt al een docu uitgezonden over hoe migranten in Frankrijk in opstand komen tegen de “oppressive” blanken. “Get Out” gaat eigenlijk al veel te ver. We moeten deze trend, die niets minder is dan culturele oorlog en genocidale gevolgen kan hebben, goedschiks of kwaadschiks zien te keren.

~DeNaakteKeizer